Ik ben nu 53 jaar en mijn hele leven worstel ik al met mijn seksuele gevoelens. Ik voel me een slecht en zondig mens. Ik heb de neiging mezelf en vooral mijn billen, buik en geslacht pijn te doen, alsof mijn hele onderlichaam alleen maar pijn verdient. Ik weet me ook geen raad met mijn eigen mannenlichaam, ik heb hierover ook jarenlang in verwarring geweest.  Nu ik hulp heb gezocht begin ik mezelf en mijn drijfveren te begrijpen. Maar het is moeilijk om zacht te worden voor mezelf en vooral voor mijn penis.

​

Het heeft meer dan tien jaar geduurd vooraleer ik de wortel van het kwaad kon ontdekken. Toevallige gebeurtenissen, films en nachtelijke inzichten hebben me laten beseffen wat er met mij in mijn prille kinderjaren is gebeurd. Toen ik op televisie een programma over pesten van kinderen zag, begon ik plots hevig te zweten. Het was alsof ze op tv over mij aan het praten waren.

​

Gepest omdat ik in mijn broek plas

​

In de laatste klas van de kleuterschool werd ik ook een jaar lang als kleutert gepest en vernederd omdat ik een keer in mijn broek had gedaan. Dat pesten heeft heel veel schade in mijn leven veroorzaakt. Ik kroop al in elkaar als mensen naar me keken en raakte in paniek als me iets werd gevraagd. Daarna ging ik mezelf verwijten maken en als straf met takken op mijn penis en billen slaan. Jarenlang begreep ik niet waar dit mee te maken had. Ik voelde me radeloos. Een gedragspsycholoog probeerde me dit af te leren, maar dat werkte niet. Ik voelde me door hem ook vernederd en afgewezen.

​

Plotse woede

​

Op een keertje reed ik naar het dorp waar ik gewoond had. Ter hoogte van de kleuterschool werd het plots zwart voor mijn ogen. In een flashback zag ik mijn moeder bij een non staan. Mijn moeder bedankte de non omdat ze zo goed zorgde voor haar kleine maar oh zo gevoelige jongetje. Ik voelde een diepe woede opkomen. Ik wilde naar het klooster gaan en die non uitschelden voor wat alles ze me had aangedaan. Al kon ik toen nog niet vertellen wat het dan precies was wat ze had gedaan.

​

Ik was het lievelingetje van die non. Toen ik in mijn broek had gedaan nam ze me mee in het klooster. Ze kleedde met helemaal uit en waste me. Ze schrobde vooral mijn onderlichaam en mijn penis en ballen, want die waren zondig en moesten rein zijn voor God. Ik kreeg daar op een nacht een zeer misselijk gevoel van en heb de hele nacht moeten overgeven.

​

Ik ben zondig en moet rein worden

​

Elke veertien dagen nam ze me mee naar het klooster. Ze deed vaak alsof ik weer in mijn broek had gedaan, terwijl dat niet het geval was. Terwijl ze me meenam werd ik telkens gepest door andere kinderen. Het was zo vreselijk vernederend. In het klooster schrobde ze me telkens van kop tot teen. En elke keer werden mijn billen en mijn penis afgerost omdat ze zondig waren en rein moesten zijn.

​

Als ik dan van pijn begon te huilen, kuste ze mijn penis en begon eraan te zuigen. Ik herinner me hoe ik telkens in elkaar kromp. Ze nam me ook vaak op haar schoot alsof ik haar kindje was en dan maakte ze haar borsten bloot en legde ze me aan haar borst en moest ik daaraan zuigen. Ze nam ook vaak mijn hand vast om haar te strelen. Ik vond dat verschrikkelijk. En tegelijk voelde ik me heel erg schuldig, omdat ik dacht dat ik die straf verdiende en haar zoveel werk gaf om mij te straffen. Het was vreselijk verwarrend.

​

Soms keek ze tijdens onze sessies wild uit haar ogen en hijgde ze. Dan was er niks lief meer aan. Ik herinner me ook haar natte zoenen.  Ze had van die lippenbalsem op haar lippen en daar heb ik al heel mijn leven een gevoel van weerzin bij. Ik voelde me schuldig en schaamde me.

​

Steeds meer herinneringen

​

Over een periode van verschillende maanden kwam de éne na de andere herinnering naar boven. Het maakte veel duidelijk, maar het was moeilijk om het allemaal te voelen en een plaats te geven. Ik werd me bewust van een diep schuldgevoel als kind. In de klas hingen er grote afbeeldingen van de bekoringen door de duivel. En ik had deze non in bekoring gebracht. Ik ging ook heel vaak met heftige buikpijn naar huis, ik ben nog steeds zeer gevoelig voor buikpijn. Heel die periode van misbruik, die bezoeken aan dat klooster, heeft een jaar lang geduurd. Nooit had ik het gevoel dat ik er met iemand over kon praten. Want ik was voor iedereen gewoon haar lievelingetje, en iedereen vond dat ze zo goed was voor mij. Op het einde van het schooljaar hoorde ik mijn moeder de non bedanken omdat ze als een echt moedertje had gezorgd voor haar kleine jongetje dat zo kwetsbaar was. Ik weet nog hoe misselijk ik me daarbij voelde, een slecht kind, verdoemd.

​

Elk jaar een ander slachtoffer

​

Na een lastig jaar vol moeilijke herinneringen was het wel duidelijk waarom ik me zo razend voelde toen ik voorbij het klooster reed.  Ik besef nu dat deze non mijn leven verwoest heeft. Ze heeft ervoor gezorgd dat ik geen gewoon liefdesleven heb kunnen opbouwen. Omdat een stuk van me bleef geloven dat ik dat niet verdiende, omdat ik slecht was.

Ik heb er met vrienden over gepraat en dat luchtte op. Het voelde goed om niet langer alleen te zijn met dat verwarrende geheim. Het was een opluchting.  Ik hoorde later in het dorp dat ze elk jaar wel een lievelingetje had in haar klas. Dat vervult me met afschuw. Ze is dertig jaar actief geweest, dertig kleuters wiens leven ze heeft kunnen verwoesten. Als ze een onderwijzer was geweest zat ze waarschijnlijk in de gevangenis. Maar zij heeft zich nooit moeten verantwoorden, is nooit gestraft. Dat is vreselijk onrechtvaardig en maakt me nog steeds woedend.