Ik ben 45 jaar en mijn leven is een puinhoop. Dat is niet altijd zo geweest. Vijftien jaar geleden was ik de meest gelukkige man op aarde. Toen ik 33 jaar was kreeg ik een relatie met een fantastische vrouw. Zij was bekend en succesvol. Ik deed een opdracht voor haar en we werden stapelverliefd.

 

Zij was voor mij echt het groot lot uit de loterij. Ze wilde elke dag seks en genoot daar zeer intens van. Alles wat ik voorstelde vond ze geweldig. Ik gaf mijn eigen zaak op om me volledig ten dienste van haar carrière en ons gezin te stellen. We hadden twee schatten van kinderen en een rijk leven. Ons seksleven bleef geweldig. Elke avond na haar werk wilde ze altijd nog vrijen en ik wilde dat ook.

​

Vijf jaar geleden gebeurde er iets dat mijn leven compleet veranderde. Ik kon niet meer elke avond een erectie krijgen. Ik voelde me schuldig, schaamde, was in de war. Mijn testosteron was normaal. Maar ik had regelmatig geen zin om te vrijen, het was te veel. Mijn vrouw accepteerde niet dat ik soms geen erectie kon krijgen. Seks met mij was haar vaste slaapmutsje en als ze dat niet kreeg werd ze chagrijnig en verwijtend. Als ik geen erectie had, begon ze me te pijpen en mijn penis stijf te maken. Dat ging een tijd goed. Maar ik voelde me op de duur meer een vibrator dan een geliefde.

 

Voor haar had een man altijd zin en moest hij altijd seksueel kunnen presteren anders was hij geen echte man. Daar waren haar vriendinnen het ook over eens. Ik schaamde me heel diep dat ze hierover ook met haar vriendinnen praatte. Als zij seks wilde, eiste ze seks en zou ze seks krijgen. Ze schold me ook uit voor slappe lul en vernederde me op allerlei manieren. Duizenden mannen zouden dolgelukkig zijn met een nachtje met haar, kreeg ik dan te horen. Ze moest maar glimlachen om iemand anders te kunnen krijgen.

​

Die scheldtirades kwamen steeds vaker voor. Ze dwong me ook om Viagra te nemen. Toen ik zelfs met medicatie nauwelijks een erectie kon krijgen belde ze een gigolo en moest ik toekijken hoe ze seks met hem had. Ik voelde me zeer ongelukkig. Ik schoot tekort en dacht dat het allemaal mijn schuld was.

 

Drie jaar geleden kwam ze s ’nachts niet meer thuis. Ze had iemand gevonden die veel beter was in bed. Uiteindelijk heeft ze me buitengezet. Terwijl ik mijn hele leven voor haar had opgeofferd. Pas nadat we gescheiden waren ben ik me gaan realiseren in welke hel ik was terecht was gekomen.

Ik ben gaan zien dat ik ook recht had op mijn grenzen en dat ze die op een grove manier heeft overschreden.

 

Het is nog steeds moeilijk voor mij om te beseffen dat ik met zo’n monster heb samengeleefd. Ik schaam me om er over te praten. Ik durf haar niet eens aanklagen uit angst om zelf een hele lading beschuldigingen over me heen te krijgen. Maar ondertussen is mijn leven een puinhoop en daar heb ik mijn handen aan vol.