Ik ben opgevoed door mijn alleenstaande moeder. Ik was haar lieveling en voor mij leefde ze verder, heeft ze me vaak gezegd. Ze is gescheiden van mijn vader toen ik drie jaar was. Mijn vader heb ik daarna nauwelijks gezien want volgens haar was mijn vader totaal niet meer geïnteresseerd in mij. Achteraf blijken dit leugens te zijn, maar toen dacht ik dat het waar was. Ik stuurde vaak briefjes en tekeningen naar mijn vader, maar hij antwoordde nooit. Mijn moeder zei dat mijn vader een slechte man was die vrouwen en kinderen misbruikte. Ik mocht gelukkig zijn dat ik alleen een moeder had en geen vader.

​

Ik was haar jongetje, haar lieveling en haar held. Ik sliep altijd bij haar in bed. Ik moest haar strelen en zij streelde mij, ook mijn geslacht. Ze leerde me hoe ik lief kon zijn voor meisjes zodat ik geen man als mijn vader zou worden. Na een aantal jaren leerde ze me op allerlei manieren zoentjes geven en ook natte zoenen en tongzoenen. Daar genoten we allebei van, het waren leuke spelletjes. Ik moest ook vaak op haar gaan liggen en dan pakte ze me stevig vast. Ze legde me ook vaak met mijn piemel tussen haar benen of tegen haar borsten. Mijn kleine lijfje kroop vaak in elkaar en ik had ook veel buikpijn, maar mama voelde zich hier zo blij mee. Een tante zorgde ervoor dat ik in mijn eigen bedje kon slapen toen in twaalf jaar werd. Toen is dit ook gestopt.

 

Ik ben nu 32 jaar en heb een vriendin. In het dagelijks leven kan ik goed mijn mannetje staan, maar in intieme situaties voel ik me slap worden en smelten. Tot een jaar geleden kon ik mijn vriendin alleen maar seksueel pleasen. Zelf voelde ik er weinig bij. Eigenlijk herhaalde ik wat mijn moeder met mij heeft gedaan.

Een jaar geleden is er iets gebeurd dat alles heeft veranderd. Ik werk in de gezondheidszorg en op een dag kwam er een man naar mijn praktijk. Hij legde een tekening op mijn bureau. Er ging een grote schok door mijn lijf. Het was een tekening die ik als kleuter voor mijn vader had gemaakt. Ik vroeg hem hoe hij aan die tekening kwam en hij begon te huilen. Hij was mijn vader.

 

Hij vertelde me een heel ander verhaal. Bij de scheiding wilde hij niet in een vechtscheiding komen, maar hij heeft me altijd brieven en gedichten gestuurd en was verwonderd dat hij nooit antwoord kreeg. Hij was ook vaak naar schoolvoorstellingen komen kijken waarin ik optrad en had mijn hele ontwikkeling van op afstand gevolgd. We vielen elkaar huilend in de armen.

​

Mijn papa bleek helemaal geen monster maar een lieve man. Mijn moeder was het monster geweest.  Toen ik haar hiermee confronteerde was ik voor haar een zeer ondankbaar kind dat ze nooit meer wilde zien. Ik was even slecht als mijn vader terwijl zij zo haar best had gedaan om iemand goed van mij te maken.

Ik ben nog steeds in shock van deze ontkenning en versta niet dat ze mij zoiets kon aandoen.

 

Ik kijk nu heel anders naar mijn leven met haar. Ik heb ontdekt hoe ik in haar verstrikt ben geraakt en hoe ze mij zowel seksueel misbruikt heeft en me ook in mijn hart verkracht heeft. Langzaam begin ik de zeer grote schade in mijn lichaam, mijn gevoelsleven en in mijn vertrouwen te doorvoelen.

 

Mijn vriendin steunt me volop terwijl ik soms niet weet hoe ik haar nog kan vertrouwen, want zij is ook een vrouw en ik voel me soms ook verstrikt in haar. Ik krijg veel steun van mijn vader en van zijn vriendin. Ik ben bezig mijn hele leven te herschrijven. Ik had vaak buikpijn maar ik ontdek dat deze pijn in mijn buik en andere krampen in mijn lichaam het gevolg waren van het me continu overvraagd en misbruikt voelen door mijn moeder. Ik was haar bezit. Ik heb nog een heel lange weg te gaan, maar ben blij met deze doorbraak.